Daar was ik weer!

En ik ga jullie weer eens proberen op de hoogte te brengen van alle nuttige en minder nuttige dingen die gebeurt zijn de afgelopen week.

Vorige week donderdag voelde ik me net alsof ik bij de kapper zat. Want 2 uur later en wat klitten en haar minder, was ik allemaal vlechtjes en een klein beetje hoofdpijn rijker! 2 meiden die we daarvoor les hadden gegeven en die ons eigenlijk ook les hadden gegeven door ons twi te leren, wilden heel graag ons haar invlechten. En het hoort natuurlijk wel een beetje bij de Afrikaanse cultuur, dus uit Afrika terugkomen en nooit deze ervaring meegemaakt te hebben; dat kan niet. Dus dat kunnen we ook weer van ons lijstje af strepen!

En ik heb jullie trouwens nog nooit verteld over de leuke regenbuien! Want regenbuien zijn echt best tof hier. Gewoon het idee dat het daarna weer iets koeler wordt is echt niet verkeerd. Zorg er alleen wel voor dat je was niet meer buitenhangt en dat je zelf niet naar buiten hoeft, want achter een raam kun je ook heel mooi de bliksem bekijken. Het enige probleem is wel dat we niet echt een dicht raam hebben dus niks in de buurt van het raam zetten is wel zo handig. Na de regenbui is het slim om goed te kijken naar waar je loopt, want anders ben je geen blanke meer, maar een moddermonster… Maar de afkoeling is het allemaal meer dan waard.

En na alle charmes die ik al heb ontwikkeld (zoals boterhammen smeren met een lepel, wassen zonder wasmachine wat er bij mij een klein beetje voor zorgt dat mijn was niet altijd schoner en lekkerder ruikt, een mes gebruiken in plaats van een blikopener om blikjes te openen, en zo zul je vast nog wel wat dingen gelezen hebben in de afgelopen verslagen) om de perfecte huisvrouw te worden in dingen waar je toch niks aan hebt voor mijn toekomstige man. Met wie ik nu trouwens al medelijden heb, als ik ooit iemand ga vinden. Kan ik daar ook aan toevoegen dat ik een wc kan schoonmaken met een dweil. Nouja niet zo zeer de binnenkant van de wc pot maar wel de vloer en de muren en de plankjes en de buitenkant. Dit wel met het nadeel dat je gehoor iets beschadigt zal zijn, want het kan natuurlijk niet zonder dat ik heel hard en vals meeschreeuw met mijn Ipod; I DON’T KNOW WHERE I BELONG COULD I BELONG TO YOUUUUUU (Arme Puck!!). Tot zover de aller nuttigste informatie die jullie niet wouden missen.

Maar ik doe hier zo waar ook af en toe nuttig werk. Want we hebben weer een paar dagjes crèche gehad deze week. Ik weet wel zeker dat ik niet een carierre als lerares op de dagopvang of crèche ambieer. Al staat mijn record al wel op 5 kinderen tegelijk voeren, 4 kinderen tegelijk troosten en 4 kinderen tegelijk in slaap krijgen. Maar nee ik pas toch echt.

Maar als ik het geluk heb om later kinderen te krijgen dan zou dat wel tof zijn. Zo ongelofelijk leuk om zelfs in de korte tijd dat we hier zitten de kinderen te zien groeien. Niet eens zo zeer in lengte, maar de snelheid waarmee sommige iets aanleren of je gaan vertrouwen. De grote verschillen tussen kinderen te zien en in je hoofd bedenken hoe ze later zullen zijn. En hoe makkelijk hun wereldje nog is. Het ene moment hebben ze ongelofelijk minder vrolijke gevoelens tegenover me en het volgende moment kunnen ze me niet meer los laten. Waar is het op gebied van vergeven eigenlijk mis gegaan als je opgroeit? Ik ben bang dat ik daar het antwoord wel op weet, maar het zou fijn zijn als we soms mensen wat makkelijker echt kunnen vergeven. Al kunnen trouwens al die lieve kopjes me soms ook echt het stoom uit mijn oren doen blazen. Want soms..

Maar aan de andere kant voor de mensen die het nooit mee gemaakt hebben en wat meer rust zouden kunnen gebruiken; laat een kindje op je schoot in slaap vallen. Zorg er wel voor dat je comfortabel zit, maar als dat het geval is kan ik me niet voorstellen dat je zelf ook niet rustiger wordt! Het gaat nog echt moeilijk worden om afscheid van ze te nemen.

Wat wel een ervaring is die ik hier heel graag mee zou willen maken, maar wat waarschijnlijk niet gaat gebeuren; achter op een pick-up truck of op een vrachtwagen zitten. Het mooiste beeld was nog wel een vrachtwagen met koeien en in de stangen daarboven waren hangmaten gespannen zodat de mensen boven in konden liggen. Veiligheid kan ik niet overal garanderen, maar het leven is ook niet gegarandeerd. Dus wie wil er mee naar Amerika?! Misschien niet helemaal dezelfde ervaring, maar het komt wel in de buurt; met een pick up door Amerika scheuren. Ik weet het ik ben een cliché meisje, maar als ik het doe moet ik het ook goed doen toch? Het duurt misschien alleen nog wel eventjes voor ik al het geld bij mekaar heb gespaard.


Dikke kus

p.s. Ik ben al weer over de helft van mijn reis in Ghana, dus dat betekent nog maar 48 dagjes zonder Kim!