De eerste etappe in de Sahara
Door: Herman uit de Bosch
Blijf op de hoogte en volg Kim
18 Juni 2014 | Westelijke Sahara, Laayoune Plage
De avond voor de eerste etappe door de Sahara nog even naar de lokale „buienradar”gekeken;dat ziet er goed uit; noord-westelijke wind wat betekent dat de wind uit zee komt en niet uit de rest van de Sahara en er dus geen zandstormen zullen zijn én het niet zo heet zal zijn. Vorige week was het op sommige plaatsen 45+ en de 42+ in Marrakech waren reeds fors.
Vanochtend op weg voor de 660 km van Agadir naar Laayoun, de grootste stad in de Westelijke Sahara. De weg is goed en nadat Kim Agadir is uitgereden, komen we in een gebied waar veel van onze sinaasappelen en groenten bij onder andere AH vandaan komen. We zien vele grote koelvrachtwagens in tegengestelde richting op weg naar de haven van Agadir. Voordat wij terug zijn, staan de producten op het schap. Na Tiznit neemt Jordi het over en daalt de temperatuur naar 15 graden (!) en begint het zacht te regenen. In de mist rijden we een klein berg gebied in. Langzaam wordt het kaler. Na de daling wordt het droog, maar blijft het bewolkt. Perfect reisweer, totdat je uitstapt want het waait fors. Het wordt desolater en desolater; eerst veel rotsen en na verloop van tijd komen de eerste borden; pas op voor dromedarissen! Na een paar kilometer zien de eerste grote kuddes. Af en toe reeds serieuze zandduinen. De woestijn is mooi, maar voor ons is hij momenteel vriendelijk. Hij doet me denken aan de Oceaan die ook rustig kan zijn, maar ook onstuimig en levensgevaarlijk. Zeker als je niet voorbereid bent. Wij hebben eten, extra drinken en benzine bij ons. Na de lunch in Tantan te hebben genomen duiken we langzaam echt de Sahara in en bij Tarfaya begint de Westelijke Sahara. We worden zeer regelmatig in het Spaans aangesproken en steeds minder in het Frans. We zijn even verbaasd, maar realiseren ons later het ook logisch is omdat het tot 1975 een Spaans protectoraat was. volkenrecht technisch is dit gebied nog steeds een dispuut behalve voor de Marokkanen. We zien een paar VN wagens.
De weg? Dat is gewoon een tweebaans provinciale weg waar de randen wat van versleten zijn. Je mag er 100 en kan er harder maar dat is af te raden want de Marokkaanse politie controleert zeer veel. Daar waar ze in de toeristen gebieden de buitenlanders met rust laten is dat hier wel afgelopen. Vanmiddag 4 keer aangehouden waarbij we alle papieren moesten laten zien. Je paspoorten worden echt gecontroleerd en er wordt gechecked waar je heen gaat. Uiterst vriendelijk, maar toch. Vanavond in een theehuis de wedstrijd Brazilie-Mexico gezien, waarbij de wedstrijd net zo interessant was als de omgeving. Kim als enige vrouw in een theehuis met mannen. Ze heeft overigens gisteren een nieuwe naam gekregen toen we in Essouaira waren; Fatimah Couscous! Niet door ons, maar door de verkoper van wie een Touareg hoofddeksels kochten voor als het te heet zou worden. Hij wilde 2000 kamelen voor haar geven, maar ze waren van slechte kwaliteit, dus de koop ging niet door. Een prachtige stad overigens Essouaira, helemaal als je midden in een muziekfestival terecht komt met een gave lokale band waar jong en oud uit hun dak gaan, met of zonder hoofddoek, met rasta of strak gekapt. Super gaaf om mee te maken.
Morgen de volgende etappe naar Dahkla waar we naar de wedstrijd NL-Australie gaan kijken. Op donderdag gaan we dan eindelijk Marokko uit, op weg naar Mauretanie.
Vanochtend op weg voor de 660 km van Agadir naar Laayoun, de grootste stad in de Westelijke Sahara. De weg is goed en nadat Kim Agadir is uitgereden, komen we in een gebied waar veel van onze sinaasappelen en groenten bij onder andere AH vandaan komen. We zien vele grote koelvrachtwagens in tegengestelde richting op weg naar de haven van Agadir. Voordat wij terug zijn, staan de producten op het schap. Na Tiznit neemt Jordi het over en daalt de temperatuur naar 15 graden (!) en begint het zacht te regenen. In de mist rijden we een klein berg gebied in. Langzaam wordt het kaler. Na de daling wordt het droog, maar blijft het bewolkt. Perfect reisweer, totdat je uitstapt want het waait fors. Het wordt desolater en desolater; eerst veel rotsen en na verloop van tijd komen de eerste borden; pas op voor dromedarissen! Na een paar kilometer zien de eerste grote kuddes. Af en toe reeds serieuze zandduinen. De woestijn is mooi, maar voor ons is hij momenteel vriendelijk. Hij doet me denken aan de Oceaan die ook rustig kan zijn, maar ook onstuimig en levensgevaarlijk. Zeker als je niet voorbereid bent. Wij hebben eten, extra drinken en benzine bij ons. Na de lunch in Tantan te hebben genomen duiken we langzaam echt de Sahara in en bij Tarfaya begint de Westelijke Sahara. We worden zeer regelmatig in het Spaans aangesproken en steeds minder in het Frans. We zijn even verbaasd, maar realiseren ons later het ook logisch is omdat het tot 1975 een Spaans protectoraat was. volkenrecht technisch is dit gebied nog steeds een dispuut behalve voor de Marokkanen. We zien een paar VN wagens.
De weg? Dat is gewoon een tweebaans provinciale weg waar de randen wat van versleten zijn. Je mag er 100 en kan er harder maar dat is af te raden want de Marokkaanse politie controleert zeer veel. Daar waar ze in de toeristen gebieden de buitenlanders met rust laten is dat hier wel afgelopen. Vanmiddag 4 keer aangehouden waarbij we alle papieren moesten laten zien. Je paspoorten worden echt gecontroleerd en er wordt gechecked waar je heen gaat. Uiterst vriendelijk, maar toch. Vanavond in een theehuis de wedstrijd Brazilie-Mexico gezien, waarbij de wedstrijd net zo interessant was als de omgeving. Kim als enige vrouw in een theehuis met mannen. Ze heeft overigens gisteren een nieuwe naam gekregen toen we in Essouaira waren; Fatimah Couscous! Niet door ons, maar door de verkoper van wie een Touareg hoofddeksels kochten voor als het te heet zou worden. Hij wilde 2000 kamelen voor haar geven, maar ze waren van slechte kwaliteit, dus de koop ging niet door. Een prachtige stad overigens Essouaira, helemaal als je midden in een muziekfestival terecht komt met een gave lokale band waar jong en oud uit hun dak gaan, met of zonder hoofddoek, met rasta of strak gekapt. Super gaaf om mee te maken.
Morgen de volgende etappe naar Dahkla waar we naar de wedstrijd NL-Australie gaan kijken. Op donderdag gaan we dan eindelijk Marokko uit, op weg naar Mauretanie.
-
18 Juni 2014 - 13:13
Muitdebosch:
Hee luitjes wat spannend allemaal.dus je hebt kim niet verkocht .breng haar maar weer veilig thuis .nog een spannen de tijd voor allen groetjes o/pa o/ma -
18 Juni 2014 - 13:13
Muitdebosch:
Hee luitjes wat spannend allemaal.dus je hebt kim niet verkocht .breng haar maar weer veilig thuis .nog een spannen de tijd voor allen groetjes o/pa o/ma -
20 Juni 2014 - 18:19
Ineke En Henk:
Met veel plezier de reisverslagen tot nu toe gelezen!
Ik zou het jullie niet nadoen!
We wensen jullie heel veel goeds voor de rest van de reis.
-
20 Juni 2014 - 23:40
Klaas De Groot:
Spannend genoeg om te lezen en jullie heel veel plezier verder.
Laat die kamelen maar lopen!
Groet, ook van Annie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
