Sahara, prachtige vergezichten en controles

Aangekomen in Nouakchott, de hoofdstad van Mauretanie, na onze 4 etappe door de Sahara. Na Laayoune zijn we door gegaan naar Dahkla. Het verkeer werd steeds minder, het aantal dromedarissen steeds meer. Indrukwekkende beesten zijn het. Vlak voor Dahkla krijgen we onze eerste bekeuring. Na 200-tig controles die telkens op een andere manier verlopen blijkt dat we 30 meter voorbij het stopbord gestopt zijn en dat was niet de bedoeling. We hadden moeten wachten. De gendarme behandelt ons alsof we een serieuze overtreding hebben begaan. Uiteraard moet ik mee en hij gaat door op barse toon. Ik moet 700 Dirham betalen (70 Euro). De zuidafrikaan die voor ons stond zit ook in hetzelfde schuitje. Na wat doorbassen, ben ik het een beetje zat en geef aan dat ik iets verkeerd heb gedaan en prima m’n boete wil betalen, maar dat dit de eerste keer is sinds Tanger, na 200-tig controles dat we nu niet op de juiste plaats stil stonden. Het mag niet, maar ik ben een toerist en heb niets bewust fout gedaan. Moet ik nu in Nederland uit gaan leggen dat als je in Marokko als toerist een kleine overtreding begaat, het behandeld wordt als een serieuze zaak? Hij bindt in en stelt voor dat we de overtreding veranderen naar een overtreding van het niet dragen van een gordel wat 300 Dirham kost. Een faire deal, lijkt me, ik heb een overtreding begaan, dus moet betalen en zijn ego blijft overeind nadat ie ook gezien dat ie en beetje erg overdreven reageerde. Met m’n eerste bon in het Arabisch uitgeschreven (van rechts naar links en voor mij onleesbaar) ga ik naar de auto terug. Vanaf nu zullen we bij alle halt bordjes netjes stoppen; het toeristische Marokko ligt ver achter ons. Dahkla is echter wel een toeristische plek, maar dan voor namelijk voor kitesurfers. In de baai staat vaak een windkracht 4 tot 8 dus dat wil wel. We zien ze aan het werk. Zeer mooi en indrukwekkend.
Tot Layoun regelen we dagelijks de verblijf via allerlei sites. In Layoun bleek dat we echt alleen in het hogere segment dit nog werkt in het zuiden. Op naar een andere strategy en over op zelf zoeken, lonely planet etc. En uiteraard gebruik makend van Kim’s recente ervaringen in Ghana. Die gaat voor budget! We vinden zo een prima slaapplek in Dakhla. 'S avonds de wedstrijd NL-Australie in een theehuis. Iedereen kijkt voetbal en het helpt ons gigantisch bij de controleposten

De volgende dag op weg naar de grens. De weg wordt nu echt uitgestorven. Af en toe passeert een koelwagen richting het noorden. Naar later blijkt vol met vis uit Mauritanië dat naar de Spaanse markt gaat na 3 dagen trucken. Bij een van de laatste controle posten moeten we onze rode gevaren driehoek laten zien en dan mogen we door.
De grens is een belevenis op zich. Weer winnen de Marokkanen met de beste controles en gedoe. Volstrekt onduidelijk wat wanneer moet plaats moet vinden, maar met geduld en vel vragen zijn we 1,5 uur later Marokko uit. Het niemandsland in. En dat is het; veel wrakken, maar ook tientallen tweede hands auto’’s uitgevoerd uit Marokko maar nog niet klaar voor de invoer in Mauretanie. Op dit stuk wordt minimaal 7 keer gevraagd of ik de auto wil verkopen. Er is geen weg in het niemandsland. Het is een wirwar van korte pistes over rotsen. De gemiddelde Nederlander begint hier echt niet aan. We volgen een lokale vrachtwagen want hebben geen idee waar de de Mauretaanse grens is. Verdwalen is hier niet handig want er liggen nog de nodige mijnen uit het verleden. Na drie km en een aantal bonken onder de auto naderen we de mauretaanse grens. Men is vriendelijke en correct: hebben we alkohol bij ons? Er wordt zelfs een hond bij gehaald die gespecialiseerd is in alcohol controles! We gaan dan ook de islamitische republiek van Mauretanie in. Kim heeft haar hoefdoek netjes om. We zijn hier per slot van rekening te gast.
Ana het eind van de controles regelen ik nog even de verzekering voor de auto voor de rest van de reis. Voor een luttele 30 euro is dat in 5 minuten geregeld. Het zal weinig dekking geven, maar voorkomt gedoe op met de politie.

We zijn dan in Mauretanie en op weg naar Nouadibhou. Een belangrijke vissersplaats in het noorden van het land. Hier is een echt grote vis industrie; er liggen Nederlandse, Russische en Spaanse trawlers voor de kust. Ik moet hier wat doen voor werk en de opdrachtgever heeft een hotel geregeld. Aan het strand, maar we kunnen er niet komen want het is hoogtij en onze Toyota trekt 50 cm zoutwater niet. Op zoek naar een andere stek. Dat is niet zo makkelijk aangezien Mauretanie voor de verkiezingen staat en alle hotels volzitten. Uiteindelijk wordt een appartement gevonden. De volgende dag het dorpje verkend en zien een van de langste treinen ter wereld; 2.3 km lang een trein die uit het binnenland van Mauretanie komt met ijzererts. Zeer indrukwekkend. Een uitje naar Cap Blanc, waar een paar grote wrakken liggen en kolonies zeehonden, loopt vast in een berg zand en het is de eerste keer dat een 4x4 handig zou zijn geweest. Aan het eind van de dag nog een paar uur met de opdrachtgever gesproken. In Augustus kom ik hier terug, maar dan met het vliegtuig.

Vandaag van Nouadibou naar Nouakchott. De wind draait naar het oosten en de temperatuur loopt direct op naar boven de 40 graden met een top van 45. Veel zand en we rijden langs bulldozers die de weg open houden. Na 100 km komen we een fietser tegen; blijkt een schot te zijn die onderweg is naar Zuid Afrika. Hij is monter, opgewekt en gaat dat zeker halen. Indrukwekkend, zo’n ontmoeting midden in de woestijn. Kim krijgt nog een kans om 20 km dirtroad te doen en dat gaat haar goed af. Weer een paar mooie vergezichten.

In de avond Jordi op het vliegtuig gezet. Raar gevoel, maar het was van te voren gepland en hij moet z’n eigen weg volgen. Bij het inchecken krijgt meneer ongevraagd een upgrade naar de business class. Gekker moet het niet worden. Het laatste uur kijken we met de gehele douane van de luchthaven naar de wedstrijd Ghana-Duitsland. Bloedstollend en de Mauretaniers gaan continu uit hun dak als Ghana weer aanvalt. Wij doen mee en zijn uiteraard voor onze Afrikaanse vrienden. Iedereen is blij dat het 2-2- gebleven is; een top prestatie voor Ghana en welverdiend! Het afscheid valt alle drie zwaar maar het waren twee mooie weken. We zijn benieuwd hoe z’n auditie verloopt. Morgen naar de laatste Sahara etappe naar Saint Louis, Senegal.